fbpx

Australië reis 2017 …

2017 was het jaar van onze reis naar Australië.

Nadat Gerdie er augustus 2016 twee weken heeft doorgebracht en, ik geloof het graag, een mooie tijd heeft gehad, zijn we eind februari 2017 samen vertrokken.
We vlogen met een dubbele tussenstop in China naar Sydney, goedkoop, maar doen we niet weg.
We verbleven eerst een aantal dagen bij Mats en Regina, daarna trokken we met een camper richting het zuiden en voorbij Melbourne landinwaarts door de bergen weer terug richting Sydney. Tot slot nog een paar dagen bijkomen, heel lekker gegeten bij Bennelong en toen weer richting huis.

Lees het verhaal verder hieronder na de fotoslider.

Foto’s bekijk je hieronder. Voor een volledige beeldvulling klik je op de eerste foto.

Verslag van onze reis naar Australië februari – april 2017

Oktober 2016
Gerdie heeft er augustus 2016 twee weken verbleven en de sfeer kunnen proeven en éénmaal terug in Lochem begon het plannen maken voor een camper reis samen naar precies de andere kan van de wereld.

Denk ik aan camper, moet ik gelijk aan onderstaande plaatjes denken van wijlen mijn ouders die met ’t Zwerfhuis kris kras door met name Scandinavië reden en genoten van de vrijheid.

Waar dat ding al niet geweest is. Dat ‘ding’ was eerst de servicewagen van het Woonhuis v/d Kolk in Lochem, de buren op de Dillenburg, na een beetje knutselen door pa Lintenbrink, reed de bus verder als ’t Zwerfhuis! Prachtig, diende tevens als bezemwagen bij wandeltochten en bij het markeren van Lange Afstand Wandelpaden (Pieterpad, Overijsselpad).

December 2016
We weten inmiddels zeker dat we in Campers Down Under een paar prettige mensen hebben gevonden die onze ideeën over een reis naar Australië kunnen invullen. Een aantal belangrijke zaken hebben zij inmiddels voor ons geregeld en wij kunnen ons nu bezig gaan houden met het invullen van de tocht met de camper. We zullen waarschijnlijk gelijk als we de camper in het zuiden van Sydney oppikken, verder naar het Zuiden afzakken. Gaat een mooie tocht worden.

Januari 2017
Afgelopen dagen zaken geregeld als, een internationaal rijbewijs laten maken en de bankpassen voor gebruik buiten Europa in orde gemaakt. Als we dan toch in Deventer (ANWB) zijn, maken we er gelijk maar even een stadswandeling van. Blijft een mooie stad, ook vanaf de andere kant van het water. Daar parkeerden we afgelopen zomer al eens om vandaar naar Zwolle op en neer te fietsen.

Afgelopen weekend naar de Vakantiebeurs 2017 geweest  in Utrecht. Sinds lange tijd weer eens in de trein en vroeg ook, want we wilden de mega drukte bij deze beurs ontlopen en dat is gelukt! Om iets voor half elf stonden we al bij de stand van Campers Down Under.
Nog even wat afspraken gemaakt en toen ‘slenteren’ over de beurs terwijl het steeds drukker werd. Je moet flink brutaal zijn op zo’n beurs viel me al snel op en dus nog even bij andere aanbieders van Australië reizen gekeken, maar het gevoel bij de door ons gemaakt keuze is goed.

Tegen het middaguur zijn we de stad in gegaan, daar was ik ook al lang niet meer geweest en dan loop je ineens tegen het “AAMU Museum voor hedendaagse Aboriginal kunst” aan. Bizar! Wil je daar nog een kijkje nemen (de moeite waard), dan moet je snel zijn, 15 juni 2017 gaan de deuren definitief dicht.
Naar binnen dus en dan blijkt dat je daar allerlei producten kunt kopen die Gerdie afgelopen zomer meenam uit Sydney. Grappig!

Nog 1,5 week tot we in het vliegtuig richting Australië stappen.
In de tussentijd bereiken ons, via de media en rechtstreeks van Mats, berichten dat uitgerekend in het gebied dat wij gaan bezoeken sprake is van enorme bosbranden die zelfs Melbourne bedreigen. Blijkt redelijk normaal te zijn, maar je tentje zal er maar middenin staan. Dat én het feit dat er ook nog eens sprake is van een hittegolf ☼ ☼ ☼, maakt de kledingkeuze voor op de heenreis er niet makkelijker op.
Hier kan het nog ‘winteren’ en daar drijf je weg óf, om met Mats te spreken “een plakzak en bezwete rug” tegenover “wintertenen en sneeuwballen”.  Mannenhumor zullen we maar zeggen.
Laagjes over elkaar zal de oplossing zijn en dan richting China beginnen met afpellen tot we bij aankomst in Sydney op teenslippers, korte broek, t-shirtje en zonnebril het vliegtuig uitstappen.

Minder dan een week te gaan nog en qua weer kan het niet op, 40 plus volgens de berichten en zeker in de gebieden waar wij verblijven.
Collega Annemarie (het is haar derde keer) zit op dit moment in het vliegtuig op weg naar Australië. Zij gaat met een camper van Sydney naar Melbourne, stapt daar op de ferry naar Tasmanië om met een huurauto een nog een paar dagen rond te rijden. Er is één grote hoofdweg die langs de kust loopt en daar gaan ze een deel, in het zuiden, van doen.
Als we allebei terug zijn in Nederland, inmiddels is het dan voorjaar, krijg je hele leuke lunchgesprekken denk ik.

Hier liggen de koffers inmiddels voor het grijpen, twee ‘grote’ en twee ‘kleine’ als handbagage. Even beschrijven wat er in zit, zodat we bij de douane geen gedonder krijgen. Of hebben we teveel “Border control Australia” gekeken ? Denk het. Leuker is op woensdag 21.30 uur ‘Sydney Harbour Patrol‘, op Discovery Channel.

Volgende bericht zal waarschijnlijk in Sydney bij Mats down town Ultimo NSW worden. Later . . .

Maandag 27 februari
Eindelijk, we zijn er !!
Met een tussenstop in China, oplopende temperaturen, zijn we maandagmorgen in Sydney geland. Flinke rijen voor de douane, ondertussen bellen met Mats en die was er binnen een half uur, mooi moment.
Eerst maar eens een bakkie doen en ondertussen bijkletsen, veel bijkletsen. Daarna met de taxi van het terrein van het vliegveld af, immers privégebied en absurd duur en daarna verder met de trein richting centrum. Mooie stad …
Even bij Mats thuis geweest en onder zijn leiding een aantal dingen bekeken in de stad.
Cockle Bay,Queen Victoria Building, Hyde Park, The Royal Botanic Garden, Sydney CBD, The Rocks.

Dinsdag 28 februari
We gaan met Mats op stap naar Kirribilli, aan de andere kant van de Sydney Harbour Bridge. Hier woonde hij voor hij in Ultimo Bulwara Road ging wonen. Het is er voor een miljoenenstad heel erg rustig én hele mooie optrekjes.
We gaan lopend, over de brug terug naar het centrum. Op de brug veel sporters en om de 100 meter een beveiliger die er voor moeten zorgen dat er geen mensen over de hoge hekken klimmen om te springen.
We pikken Regina na haar werk op en gaan de stad in om bij Yok Yor op Haymarket Thai te eten. Het is er klein en erg druk, dus buiten tijdens het wachten neemt men de bestelling vast op.
We lopen naar huis dwars door Chinatown, waar we bij N2 nog een bijzonder ijsje kopen gemaakt op basis van stikstof. Neem je daarnaast ‘extra saucy’ dan zit dat erbij in een spuit, waar ze in Mokum hele andere dingen mee doen. We lopen verder door Tumbalong Park terug naar huis. Weer een mooie dag.

Woensdag 1 maart
We slapen een beetje uit, Regina heeft vandaag ook vrij, want we gaan “iets leuks” doen. We mogen niet weten wat, maar dat werd uiteindelijk een bezoek aan een soort dierentuin  (Featherdale Wildlife Park) op een uur buiten de stad.
Op de terugweg in Strathfield gaan we, naar een Koreaans restaurant om ‘kippenpootjes’ gerechten eten met een Coopers Brewery original pale ale te drinken. Tot slot in de stad in Chippendale bij Mamma del Gelato ANITA heerlijk ijs gesnoept. Lopend naar huis om de calorieën er af te lopen.

Donderdag 2 maart
We gaan er vroeg uit, zodat we op tijd richting station kunnen. Vandaar met de T4 richting Cronnulla. Bij Miranda er uit en vandaar met de taxi naar de camper verhuurder. Veel papierwerk maar rond het middaguur kruipt Gerdie achter het stuur en ‘links’ rijden maar.
Gaat ondanks de verkeersdrukte best wel goed.
Bij Garie even van de route af, de weg gaat hier op en neer, lijkt Noorwegen wel, maar een heel mooi uitzicht, de eerste witte stranden en eerste hoge golven. We komen vandaag tot Bulli. Camping voor een nacht, vlak aan het strand, maar eerst de camper een beetje leren kennen en inruimen.

Vrijdag 3 maart
Verder richting ….., o nee, eerst wachten tot de regen afneemt. Vannacht heeft het de gehele nacht keihard geregend, maar nu neemt het iets af en kunnen we weg richting Wollongong.
Via Port Kimla, Windang, Warilla, Shellhabour, Kiama Blow hole, Werri Beach, Gerringong, Geroa gaat het verder. Mooie weg naar Shoahaven Heads, Nowra, Callala Beach pauze. De camping in Huskisson die wij in gedachten hadden blijkt op dit vroege tijdstip al gestolen, de receptie dan hé. Kijk ik nog even goed blijkt er ook geen plaats meer te zijn. Dan maar verder.
In Vincentia, inmiddels is het donker, naar de weg gevraagd richting Nowra en uitgekomen bij de (jacht)haven van Ulladulla om te overnachten. We zagen meerdere Campers staan en sluiten ons daarbij aan.

Zaterdag 4 maart
In de haven van Ulladulla wakker geworden met wederom flinke regen, gewassen in de public toilet.
We hadden trouwens het idee dat het een officiële plek was en dus in orde, tot onze buren vanmorgen wegreden en een bordje “verboden te overnachten met tent of voortuig” zichtbaar werd. Ahum …
Verder gereden richting Batemans Bay. Bij Termeil de grote weg even verlaten om naar de kust te rijden bij Kioloa. We drinken hier bij Kioloa Beach in de camper koffie en Gerdie moet even het strand op voor schelpen.
Verder gaat het richting Batemans Bay, met veel lelies vlak langs de weg, bijzonder. In Batemans Bay zelf even een stop gemaakt om te bepalen hoe verder. Van hier volgen we de toeristische route 7 langs de stranden. Even een stop bij Surf Beach om foto’s te maken. Camping gevonden in Broulee.

Zondag 5 maart
Vandaag verder langs de kust richting Narooma. Van Broulee gaat het eerst verder langs de kust richting Moruya over de A1. Daar waar je kort langs de kust kunt doen we dat. Bij Dalmeny bijvoorbeeld over weg 5 langs Kianga, vlak voor Narooma kom je weer op de A1. We hadden verderop naar Mystery Bay gewild, maar een onverharde weg en dat doen we dus maar niet.
Bij Tilba en Tilba Tilba gaan we er af, dit is een historisch stadje erg mooi, maar als ze er hun 4×4 Wheels in het dorp parkeren ipv er buiten valt er niet veel historie te zien. Wel leuk om doorheen te lopen en we ondernemen een klimpartij naar een uitzichtpunt bij de locale wateropslag. Inderdaad een mooi uitzicht. Koffie met een koek bij de oude bakkerij in het dorp.
Verder over de A1 richting Cobargo. We zien af van de onverharde zijwegen naar een mooi uitzichtpunt. Te steil en onverhard, maar het zal er ongetwijfeld erg mooi zijn. We besluiten bij Bega niet door te rijden naar Eden, maar een camping aan de kust bij Tathra te zoeken en die is er. Daar zijn we gaan staan en kunnen tegen de avond heerlijk langs de kustlijn lopen slenteren en genieten van de enorme golven die op het strand uitrollen. Morgen nog maar een klein stukje naar Eden.

Maandag 6 maart
We volgen de Sapphire Cost Drive nummer 9 verder naar Tura Beach. Er is daar ook een groot shopcenter om de boodschappen te doen en geld te pinnen.
Naar Iden is het nog 20 kilometer en daar op het South Coast Holiday Park, krijgen we een mooi plekje aan het meer én lopen we de uitgang uit en steken we de weg over, dan kunnen we een duik in de Tasman Sea nemen. Hier blijven we dus 2 nachten.
We zitten nu trouwens moe maar voldaan bij de camper na een half uurtje vechten met de golven hier. Jemig wat zijn die hoog en wat een onderstroom zit er in. Dat is niet even zwemmen, maar keihard werken. Voor we het water ingingen wel eerst factor 50 op de huid, want het gaat nu hard.

Dinsdag 7 maart
Onze, zeg maar, eerste rustdag in Eden. We brengen een bezoek aan het Killer Whale Museum hier in Eden.
Interessant, de geschiedenis van de walvisvangst vanaf 1818 als eerste walvishaven van Australië is hier mooi in beeld gebracht.
Daarna zijn we doorgereden naar Boyd’s Tower zo’n 35 kilometer ten zuiden van Eden. We schrokken even, want een gruizelweg. Wat doe we ….. voorzichtig doorgereden en na een kilometer of 3 waren we er. De toren (gemaakt van zandsteen blokken) kon je niet in! Dan maar iets buiten de afgezette paden lopen om zelf een mooi uitzicht te zoeken én met een uitzicht op Eden aan de andere kant van de baai.

Op tijd terug naar de camping, het weer valt (weer) tegen en we zitten nu IN de camper met een vest aan in plaats van BUITEN in een T-shirt een boek te lezen. Flink balen dus, dat hadden we niet verwacht.

Woensdag 8 maart
Vandaag gaat het verder richting Zuiden en verlaten we New South Wales en rijden we Victoria binnen.
We rijden Eden uit langs de Quarantine Bay, hierna zien we voorlopig even geen water, we gaan meer het binnenland in door een aaneenschakeling van Nationale Parken. Tussen Timbillica en Genoa rijden we Victoria binnen. Hier, bij Genoa verlaten we links de A1 om naar de kust, het plaatsje Mallacoota, te rijden. Dat is zo’n 22 kilometer en nu maar hopen dat het wat is. Het is er wel mooi, er komt hier een grote rivier op zee uit en het lijkt dan ook op een delta gebied met veel zandbanken en eilanden, mooi om met een kano te ontdekken. Het plaatsje zelf stelt niet veel voor en dan ontnemen twee grote campings aan het water vanaf de terrassen ook nog eens het zicht op de delta, echt jammer. De weg hier naartoe is geweldig om te rijden.
We willen vandaag een wandeling gaan maken bij Genoa Peek. Stond namelijk aangegeven dat het er mooi is en je een ‘steep climb’ naar een 360 graden uitzichtpunt kunt maken. Kom maar op !!!
De rit naar het startpunt gaat over een gruizelweg, hmmm …. toch maar doen, wel voorzichtig. Bij het startpunt is niemand te zien, reed ons halverwege wel de 4WD (4 Wheel Drive) van de plaatselijke schilder voorbij, dat zag ik tenminste in een flits, later meer daarover. We nemen eten, drinken en paraplu’s mee en een vest voor boven. Volgens het bord een uur heen en een uur terug. We nemen de tijd, maken onderweg foto’s, genieten van het uitzicht en de vreemde vogels die hier in het bos voorkomen. Na drie kwartier zien we al een eerste uitzichtpunt en gaan er even kijken. Dit is geen 360 graden en we kijken eens verder en omhoog en jawel hoor, hoog boven ons nog een uitzichtpunt en dan klopt dat uur heen en terug wel aardig.
Bovenop kun je echt 360 graden rondkijken en zie je dus ook Mallacoota waar we eerder waren. Geweldige plek, maar te koud om boven te blijven en dus dalen we eerst een stuk af om de boterhammen te eten.
Bij het afdalen valt het Gerdie op dat de relingen van de trappen stroef zijn en als we nog eens goed kijken blijkt het geheel waarschijnlijk net in de nieuwe verf te zijn gezet, waarschijnlijk door de bestuurder van de auto die we onderweg tegenkwamen.
Na een uur een drie kwartier staan we voldaan bij de auto. Dit was een hele mooie tocht door Australisch oerbos met hele mooie uitzichten op de omgeving.

Maar we moeten verder, de tijd vliegt en we willen niet te laat op de volgende camping zijn. Het stuk weg vanaf hier tot de volgende plaats Cann River, is een mooie kronkelende weg, de plaats zelf stelt echter niets voor: doorrijden maar.
Cann River hadden we wel uitgezocht om te overnachten, maar we besluiten door te rijden richting Orbost. Daar doen we een paar boodschappen en bij het verlaten van dit plaatsje zien we een camping. Ziet er goed uit, is voor één nacht en we gaan er staan.
In Orbost ben je ook al de hoek om en rijd je in een rechte streep naar Melbourne. Maar dat voor later deze week. Morgen verder naar Lakes Entrance is de bedoeling, dat is weer aan de kust en we willen er zeker een nacht staan.

Donderdag 9 maart
Worden wakker met schitterend weer. Strak blauwe hemel, weinig wind, ziet er goed uit voor vandaag.
We verlaten Orbost in de richting van Melbourne, maar eerst komt het plaatsje Lakes Entrace. Dat is waar we gisteren eigenlijk hadden willen finishen. Plaats aan de kust met eerst een langgerekt meer, dan een strook grond met duinen en dan de Oceaan. Zag er in de gids uit om te gaan bekijken. Toen we echter langs de kust reden hadden we zoiets van “ahum, wat is dit”. Maar goed, we hebben er even boodschappen gedaan en zijn over de lange loopbrug over het meer naar de Oceaankust gelopen. In een strandtent even koffie gedronken en besloten hier niet te blijven. Blij ook dat we hier gistermiddag niet aankwamen. Een soort Scheveningen zeg maar, maar dan een slag erger.
Gauw doorrijden naar Bairnsdale ( grote langgerekte plaats) en vervolgens Sale. Het is hier wel wat saai af en toe, lange rechte wegen waar geen eind aan komt en danwel veel bochten op en neer. We verlaten daar de grote weg dan ook even, om verderop bij de afslag naar Hollands Landing, de camper te parkeren op een mooie plek en daar koffie te zetten en te drinken.

Van Sale gaat het over de A440 naar het zuiden, Yarram, veel cultuurbossen hier, maar eentonig en lange rechte stukken. Yarram is een leuke kleine plaats, veel winkels, van alles te krijgen.
We eindigen deze dag in Port Albert. We reden hier heen om van het uitzicht over zee te genieten, toen we zagen dat je hier 24 uur mag staan en als je de troep maar opruimt, kwamen we aan het twijfelen. Wat doen we, blijven we bij deze andere campergebruikers staan? Even overleg, gaan we doen. Het is nog mooi weer, even lekker langs de kade lopen, boekje lezen, hapje eten en voor je het weet is het acht uur en pikkedonker.

Vrijdag 10 maart
We zijn er erg vroeg uit, want we willen op tijd in/op Wilsons Promontory National Park zijn. Ik zeg op, omdat het een schiereiland is. Er moet van allerlei moois te zien zijn. Om iets over half negen rijden we het parkeerterrein af richting in eerste instantie Foster. Leuk klein plaatsje, we doen er vast onze boodschappen en drinken een kop koffie bij de lokale bakker.
Daarna gaat het verder naar het zuiden richting het park. Er is geen slagboom, maar we moeten wel stoppen bij een soort van toegangspunt. We krijgen informatie op papier en de dame wens ons een prettige dag. Alle campings en andere accommodaties zijn vol, dus we moeten sowieso het park weer uit.
We lopen in Tidal River, verder kun je niet met vervoer, de Turist info even binnen en bekijken hier foto’s van een storm in maart 2011. Ging er toen heftig aan toe, kan zo weer gebeuren. Daarna rijden we iets terug en slaan af naar Mount Oberon. Die gaan we vandaag beklimmen.
Een beste klim ook, want inmiddels is het erg warm en het is continu een grind pad, niet zo mooi als een paar dagen geleden. Ook heb je hier niet de mooie uitzichten zoals we dat van Noorwegen kennen. Die immense bomen belemmeren je het zicht. Boven moet je trouwens weer een 360 graden rond uitzicht hebben. Dat klopt, maar de hoeveelheid vliegen maken het er niet mooier op. We vinden een plekje in de wind en dat beter. Half uurtje later gaan we weer naar beneden en besluiten we twee baaien verderop in zee te plonzen. Best wel koud om er doorheen te komen, maar dan is het zo lekker koel in zee.
Begint al tegen vieren te worden en we willen een camping om na zo’n dag als gisteren en vandaag weer echt te kunnen douchen. We rijden richting Inverloch, daar moeten er een paar zitten, maar wat blijkt, Victoria heeft een lag weekend, iedereen vrij, mooi weer, alle campings vol.
Uiteindelijk vinden we er landinwaarts in het plaatsjes Wonthaggi ééntje waar we kunnen staan en douchen en de batterijen van camper en apparatuur weer kunnen opladen.
We zitten nu op ongeveer 100 kilometer van Melbourne, maar daar blijkt dit weekend een festival te zijn, dus de kans is klein dat daar voor dit weekend ook geen plek meer is. Morgenvroeg maar eens uitpluizen wat te doen. Hier bijvoorbeeld nog een dag blijven en dan zondag in de loop van de dag die kant op. Tenminste; een lang weekend is bij ons vrijdag t/m zondag en voor zondag op maandag zal er toch wel plek zijn???

Zaterdag 11 maart
Maandag is het hier Labour-day en dus zaterdag t/m maandag lang weekend. Ook gelijk de reden waarom het zo druk is. We blijven hier dus nog maar een nacht, wel even de camper verplaatsen, maar we kunnen op deze camping blijven.
We gaan Wonthaggi in, een typisch Australisch plaatsje, heel veel winkels waarvan de helft dicht. Niet alleen vanwege Labour-day, maar ook definiet, gesloten. We drinken koffie met voor het eerst sinds dagen iets lekkers. Hadden we zin aan.
Nu zitten we lekker buiten te lezen en genieten van deze rustdag. De was is gedaan, de koffers zitten weer vol schone kleren.
We moeten deze dagen ook niet in Melbourne naar een plekje zoeken, want daar is tijdens deze dagen een festival waar veel mensen op af komen. We doen het dus relaxt op onze manier.

Zondag 12 maart ⛅️
Vandaag gaan we om de Western Port heen, met in het midden French Island. We gaan de weg bij Corinella even af naar het water en zien dat we daar de boot naar French Island hadden kunnen nemen en dan bij Stony Point er weer af. Doen we niet, in plaats daarvan zakken we via Hastings, Shoreham en Flinders af tot onder Melbourne om bij een het plaatsje Sorrento de Ferry naar Queenscliff te nemen. Hier is het een aaneenschakeling van caravanparks, ongelofelijk wat een kermis. We zien de boot net vertrekken en checken in als eerste voor de boot van vier uur. Nog een uurtje voor ie gaat, dus met een flesje water en brood genieten van alle boten die voorbij komen.
Op de boot gaan we tijden de overtocht boven op dek zitten en genieten van de overtocht naar Queenscliff. Eenmaal aan die kant houden we zoveel mogelijk de kustlijn aan om niet in Geelong een grote substantieel van Melbourne terecht te komen. We rijden langs de kust en schatten een paar campings in waar we eventueel kunnen gaan staan. Allemaal campings met een behoorlijk hoog “Tokkie” gehalte en bij
Breamlea, net voor Torquay, denken we er één gevonden te hebben waar dat gehalte lager is. Maar je zult er je gehele vakantie door moeten brengen, ver-schrik-ke-lijk, dan maar Center Parks.
We gaan gelijk even op het strand kijken en het valt ons op dat het er hier weer anders uitziet, met weer andere schelpen.
We zitten dus al op de route van de GOR, de Great Ocean Road en conclusie is dan ook dat we een flink eind zijn opgeschoten. Morgen zien we The Twelve Apostles, gaan we landinwaarts en zien we de kust voorlopig niet meer, maar lonken de bergen.

Maandag 13 maart
Het weer kon beter deze ochtend, maar we doe je er aan? Zolang we in de camper zitten blijven we droog.
Eerst maar eens richting Torquay waar we de B100 ofwel de Great Ocean Road (GOR) oppakken richting Port Campbell. In Torquay lopen we even door het stadje en merken dat alle koffie zaakjes op deze Labour-partij maandag tjokvol zitten. Mats had gelijk, het zijn enorme koffie drinkers en dan het liefst met iets lekkers er bij. Gaan wij niet doen , komt een andere keer wel weer. Wel kopen we nog even een fles verse sinaasappelsap bij de trendy groenteman. Veel sportende mensen (hardlopen, power walken en zee zwemnen) hier op het strand en in de parken. Dat strand was trouwens voorzien van mooie tekeningen in het zand.
Via Anglesea rijden we de GOR verder, maar wat een pech hebben we, het gaat flink regenen en de mist zakt langs de flanken van de bergen naar beneden, weg mooie kiekjes. Valt zo niet echt te genieten van deze weg. Toch gaan we er maar met regelmaat af om foto’s te maken en eenmaal melig, ook een paar video’s.
We rijden Appollo Bay binnen en besluiten eerst eens bij de Turist info te vragen naar het weer voor de komende dagen. “Hoeze?” Vraagt de dame, “waarom willen jullie dat weten?”.
Beetje uitgelegd wat de bedoeling is en dat we niet ok het 2e deel van de GOR in het water willen laten vallen én we willen hier nog een mooie wandeling maken, dus ….. Vervolgens geeft ze ons het advies te gaan overnachten in het Bimbipark, vlakbij Station Beach, is een avontuurlijke camping en een eind op weg naar waar we een wandeling willen maken, Cape Otway. Daar is o.a. een lightstation waar je naar boven kunt en een mooi uitzicht hebt. Morgen zou het bewolkt maar zonnig weer zijn en woensdag warm. Dus morgen eerst naar het einde van deze weg, naar Cape Otway en dan verder de GOR tot iets voorbij de Twelve Aposles.
Vanmiddag hebben we nog een wandeling gemaakt naar Station Beach vanaf deze camping, 2,5 km heen en terug. Kom je op een strand waar verder niemand is, heel apart maar een geweldig mooie plek. Mooie plaatjes gemaakt.

Toen we kwamen was het weliswaar nog Labourday maar wel na 16.00 uur, maar evengoed moeten we de hoofdprijs betalen. Dan mag je, is mijn mening verwachten dat het er een ‘beetje’ schoon uitziet. Nee dus, de dooie vliegen van kerstmis hier lagen nog voorhebt oprapen in de wasbakken en schoon naar het toilet en weer terug is een complete expeditie. Heel erg jammer, maar wat doe je er aan? Wel de hoofdprijs hé…

Dinsdag 14 maart ☀️☀️☀️
Terug naar B100 ofwel de Great Ocean Road (GOR) en eenmaal op die weg verder naar Port Campbell.
Langs Glenaire (mooi dal en een prachtig uitzicht over de Oceaan), Lavers Hill, Johanna en Princetown komen we in de buurt van Port Campbell NP en de bezienswaardigheden hier. We hadden al afgesproken alle aangeprezen rotsformaties als 12 Apostels, Loch Ard Gorge, London Bridge etc. te gaan bekijken en dus ook telkens uit en weer in de auto. En dat is bij +30 graden geen pretje.
We houden het vol tot Port Campbell en dan hebben we er even genoeg van auto in auto uit, weer een bus Aziaten met mondkapjes (ja, zelfs in dit qua lucht schone Australië) en selfie sticks, maken alleen een foto van hunzelf bij de bezienswaardigheid en meestal staat die er volgens mij niet eens bij op.

We rijden naar het Noorden via Timboon, Cobden, Camperdown, Lismore naar Ballarat. Daar vinden we met een beetje hulp en zoeken in de buitenwijken van de stad een geschikt caravan en camperpark voor ook nog eens de helft van gisteren.
De beste man legt ons ook nog eens uit welke camping we morgen het beste kunnen bezoeken. Vandaar kun je inderdaad met bus én trein naar de stad. Helemaal TOP!

Woensdag 15 maart ☀️☀️☀️
Het is erg warm vandaag met een flink windje. We willen het Sovereign Hill museum hier in Ballarat bezoeken. Een soort van openluchtfilm museum maar dan over wat er met een stadje allemaal kan gebeuren als er goud in de grond blijkt te zitten. In die tijd kwamen ze uit alle hoeken van de wereld hierheen om te zoeken. Met hetzelfde kaartje ok nog even het Goud museum in en dan kunnen we weer verder.
Het is nu even doorbijten in de auto, wel airco, maar blijft warm en we willen Melbourne halen.
Aan het einde van de middag komen we gevaarlijk dicht in de buurt van Melbourne. We moeten nu bepalen welk caravanpark we willen bereiken, maar al vrij snel missen we in de weerwar van wegen een afslag waardoor we niet naar het noorden maar naar het zuiden van de stad rijden een wijk met de naam Altona. We spreken daar in het winkelcentrum een dame aan die ons verwijst naar een veel betere caravanpark als we vandaar de stad in willen.
Haar route beschrijving en tip kloppen helemaal. Heel rustig park, met bij de ingang een bushalte.

Donderdag 16 maart
We kopen voor AUD 15,00 per persoon bij de receptie van het park een openbaar vervoer kaart die de gehele dag geldig is. Zou je nog een keer kunnen gebruiken als je er na het eerste gebruik nog eens AUD 8,00 opzet. Nemen we mee voor Mats, die gaat hier over een paar weken met een aantal collega’s naartoe voor een feestje van een vriend.
We hadden gehoord dat Melbourne mooier/aantrekkelijker/fijner om te werken zou zijn dan Sydney, maar na een paar uur rondlopen in deze stad moet ik bekennen, dat het hier echt niet schoner is dan in Sydney, sterker, het is in deze stad ronduit vies. Blikjes op straat terwijl 2 meter verderop een afvalbak staat.
Één ding moet wel gezegd, de mensen zijn hier onbeschrijfelijk vriendelijk. Je hoofd maar even te lang op je plattegrond te staan staren, of ze komen al vragen of ze je kunnen helpen.
Natuurlijk hebben we ook mooie dingen gezien, zoals de Queen Victoria Market. Daar begonnen wij onze ochtend met een lekkere bak “flat white coffee” met uitzicht op deze markt.
Hier stapten we eerder deze morgen uit de bus en van hieraf doen we alles te voet. Hoeft niet, binnen een deel van het centrum is de metro gratis.

Eerst rondgelopen op de Market. Ik had Gerdie over zo’n markt in Sydney al gehoord, maar deze is volgens haar groter, niet zo rommelig en mooier. Paar dingen gekocht voor thuis. Via Elizabeth street lopen we de Bourke St Mall in, een overdekt winkelgebied met mooie winkel al helemaal in Paas sfeer. Eindje verderop is het Federation Square, waar iedereen op de trappen met elkaar zit te kletsen en ook veel schoolklassen met hun schooltenue aan. Verderop steken we de rivier de Yarra River over en aan de andere kant lopen we terug. We zien bij de volgende brug, dat daar halverwege een barretje aan het water is. Daar gaan we even een biertje doen, gezellige plek en weer eens wat anders.
Terug aan de Noordkant van de Rivier lopen we Queen street weer de stad in. We vinden het tegen een uur of zes genoeg en eten ergens een pizza en stappen weer in de bus terug richting camperpark.
Was een mooie dag, maar helaas ook deze is weer voorbij. We drinken een bak koffie en concluderen samen dat Sydney schoner en mooier is. Over het werken in welke twee van de steden kunnen wij niet oordelen.

Vrijdag 17 maart ☀️
Vandaag gaat het verder richting noorden, maar eerst moeten we deze stad uit. Gisteren al even gekeken hoe we dat het beste kunnen doen. Maar dat is de theorie, de praktijk zag er iets gecompliceerder uit.
We hadden bedacht via twee “B” wegen naar het noorden van de stad te rijden en dan, zeg maar, met een grote bocht naar rechts, richting het Noorden.
Via wijken als Laverton, Albion, Sydenham komen we nabij het vliegveld op weg 48 terecht. Verder richting Campellfield, Bundoora, Greensborough naar het mooie en rustige Engels aandoende plaatsje Eltham.
Hier gaan we even de auto uit vanwege de opgebouwde spanning en hitte. Maat twee keer mis gereden en we zijn er nog. Lekkere koffie een een broodje halen bij de bakker en even genieten in het park.
Vandaar gaat het verder richting Yarra Glen en Healesville. Dit schijnt hét wijngebied te zijn. Inderdaad een aaneenschakeling van wijnboeren, maar door de droogte ziet alles er zo onaantrekkelijk uit, jammer gewoon. We lopen wel even door het plaatsje, de parkeerplaats stampvol met auto’s maar in het plaatsje zelf zie je nauwelijks mensen.
We rijden wederom door een geweldig nationaal park, het Yarra Rangers NP. Op en neer gaat het hier, een soort regenwoud met enorme bomen.
Het is nog te vroeg om een camping te zoeken en dus rijden we verder tot Mansfield. Eerst rijden we een park op waar alleen maar privé plekken zijn, maar ze heeft nog wel iets waar we ‘mogen’ staan, maar dan rijden we liever verder en zo staan we nu midden in Mansfield aan de Ultimo Street op het High Country Holiday park. Geweldige plek hier …
Morgen verder richting de bergen.

Zaterdag 18 maart
Werd wakker vanmorgen van de kou, het waaide flink en het raam stond nog open ja en dan vraag je er om. De zon scheen al en dus hup er uit en vroeg op pad. We reden door Mansfield en blijkt nog best een grote levendige plaats met flink wat winkels te zijn. Er was net een tijdrit voor wielrenners aan de gang. Wij op de ene helft van de weg zij op de andere. Zo gaat dat hier.
Verder in de richting Wangaratta via plaatsen als Tohin, Whitfield (wijngebied), Edi richting Markwood en dus ook de bergen in. In Edi zagen we trouwens een geweldige camping langs een rivier. Zou je alleen kunnen kamperen, maar er stonden ook een paar campers. Even daarvoor in Whitfield zagen we er ook twee.
Het is hier waanzinnig mooi met helaas maar één uitzichtpunt, maar wat een mooie, de Powers Lookout, je kijkt niet echt uit over de Australische Alpen.
We hebben hier zelf even koffie gezet en gedronken, wekelijk wat een uitzicht en wat een rust.
Verder gaat het weer via Beechworth richting Wodonga. In Beechworth, eenheden oud stadje en dat hebben ze goe weten te bewaren, kopen we in een leuk kookwinkeltje twee mokken. Bij het afrekenen begint de dame achter de toonbank in het Nederlands terug te praten. Eerst heb je dat niet door, maar als ze het gaat herhalen valt het ‘kwartje’. Tijdje staan kletsen over het leven hier en dat zij dit jaar nog een keer naar Nederland gaat om familie te bezoeken in Den Helder (bij die grijze zee) en voor je het weet… In Wodonga besluiten we iets eerder op de dag een camperpark aan te doen, Lake Hume, aan het water met zwembad en nog een paar plekken over.

We nemen een duik in het zwembad en nemen het er van, morgen immers echt de bergen in. Dan gaat het nog een stukje hoger en zeker net zo mooi als vandaag.

Woord(en) van dag was trouwens “For Sale”.
We zagen het al vaak deze reis, maar nu, als je niet de hoofdweg neemt maar B wegen, valt op hoe vaak hier bij opritten naar huizen of bij het huis zelf, zo’n bord staat. Waar zit ‘m dat in?
Toen we in Melbourne met de bus de stad ingingen, zat ik naast een man waarmee we eerder bij de halte in gesprek kwamen. Zijn schoondochter (was er ook bij) is getrouwd met een Nederlander en dan gaat het snel. Hij was altijd boer geweest en heeft daar mee moeten stoppen, ging niet meer, maar hij kent ze ook die doorgingen.
Ik moest aan dit gesprek denken toen we die borden vanmiddag menig keer zagen.

Zondag 19 maart ☀️☀️☀️
Wederom vroeg op pad vandaag om dichtbij of in het nationaal park Kosciuszko te komen, maar er is veel te zien vandaag dus we zien wel. We rijden een stukje terug om weg C546/541 szop te rijden. Die gaat lange tijd langs het water en de uitzichten moeten er mooi zijn. Na Lake Hume gaat het over in de Murray River langs Mount Alfred naar Jingellic en Walwa. Verder over de C546 naar Tintaldra en onderweg er regelmatig af om plaatjes te schieten van het landschap dat over het algemeen erg dor is en dan staat de rivier/meer ook nog een ver beneden het normale niveau zo te zien. In Walwa, bij de general store & newsagency, benzinepomp, koffieshop en toeristeninfo laten we ons vertellen dat de lage stand van het water te maken heeft met de vraag naar water in o.a. Melbourne. Dus hoe groter de vraag hoe lager het niveau in het meer en dan is het tijden droog. Verderop zien we een voorbeeld van boer die zijn waterdepot laat vullen door water uit en zijriviertje, maar daar stroomt al tijden geen water meer door zo te zien en zal hij dus net als wij, als we zuiver water willen, naar de winkel moeten.
Het water op de camping kun je eigenlijk alleen na het te koken drinken, de chloorlucht van het water uit de kraan verschilt per camping en daar kom je bijvoorbeeld iedere morgen bij het douchen / tandenpoetsen weer achter. Én op nog een manier maar die schrijf ik niet op. , maar dan heeeeeeeel licht van kleur. En weer door …..
via Towong naar Corryong. Hier lopen we de turistinfo binnen om te informeren welke wegen we wel in het park kunnen rijden en waar we met een (kleine) camper kunnen staan.
Het rijden nu en morgen zal geen probleem zijn, maar een plek voor één à twee overnachtingen is wat anders. Voor vandaag vinden we een plek op een caravan park (Khancoban Lakeside caravan park – www.klcp.com.au) in Khancoban net buiten het park aan een stuwmeer. We moesten wel iets terugrijden en dan de The Alpine Way op.
Het is snikheet, halen de campingstoelen uit de camper en doen helemaal niets meer.
Caravan park ziet er op het eerste oog niet uit, 3 uur en het office is dicht, maar wel met dikke neonletters OPEN op de deur. Zo’n park, maar rijd je door naar achteren met het uitzicht op het meer, geweldig. En dan heb je het toilet nog niet gezien, code 70y geeft je toegang tot het tot nu toe nieuwste, schoonste, mooiste en perfectste toiletgebruik tot nu toe.
Morgen richting Thredbo Village aan de voet van Mount Kosciuszko.

Vraag van de dag; “Waarom zien we hier alleen zwarte zwanen???
Hebben zij ergens een afslag gemist of eh …

Maandag 20 maart ☀️
Heel vroeg weg vanmorgen om op tijd in Thredbo te zijn. Dat is nog een kilometer of 75, maar de weg er heen gaat door een hele mooie, regenwoudachtige, streek. Bij Geehi Flats Rest Area gaan we er even af om van het uitzicht te genieten. Staan daar een Spaans eh sorry Baskisch stel met kind van nog geen 4 net hun boeltje weer op de fiets te pakken. Waren hier gisteravond gestrand, er was tenminste water hier en het werd al laat (18.30 uur). Zij zijn op de fiets van Melbourne naar Sydney en nemen de Alpenweg door de bergen, stoer.
Wij rijden door naar Thredbo en rijden in dit skidorp de eerste de beste weg naar beneden. Doet inderdaad aan alsof je ergens in Zwitserland in een bergdorp bent. Gaan wel even bij de touristinfo langs voor informatie over welke route het best te lopen en na het kopen van een dagkaart stappen we in de stoeltjeslift.
Deze brengt ons tot zo’n 1900m en dan is het lopen tot de top op 2228m. Het is Aladdin warm en dus doen we het rustig aan, wel met in het achterhoofd dat de lift om 16.30 stopt. Moet geen probleem zijn.
Het wandelen hier is als alles in Australië, als het maar makkelijke gaat en dus lopen we een groot deel van de route over stalen rasters de iets van de grond af zijn gemonteerd. Het eerste deel bestond uit klinkers. Voordeel is dat de vegetatie zijn gang kan gaan en er van erosie absoluut gaan sprake is. Pad op pootjes dus van soms wel anderhalve meter breed. Zo gaat het naar de top. Op de Rawson Pass, inmiddels is het kwart over één geweest overleggen we even wat te doen. Volgens de gegevens daar is het nog 40 minuten heen en 40 minuten terug naar dit punt. Gaan we dat redden, we Willem immers ook weer niet gelijk naar beneden. We wagen het er op, moet te doen zijn. Rustig tempo naar boven en van die tijden klopt niet veel, een half uur later zijn we boven.
Windvrij plekje zoeken, de winddichte vesten aan en genieten van de boterhammen en frisse water. We blijven een half uurtje en gaan weer op de terugweg. Gaat alleen maar naar beneden dus wat is het probleem denk je? We hebben er in inmiddels ongeveer 8 kilometer klimmen opzitten en dat gaat in de knietjes zitten en de wandelaars onder ons weten dat dalen minstens net zo lastig is als klimmen.

Mooi op tijd komen we weer bij het station en staat er een enorme rij te wachten. Wat is dat nu; blijkt de lift een defect hebben gegeven. Ze gaan de boel beneden herstarten en dan zou het weer moeten werken. Klopt! Even later zijn we weer beneden en voldaan van deze tocht.
Even bijkomen op de parkeerplaats flink wat water tot je nemen en kijken waar we een camping kunnen vinden. Die blijkt dit 30 km verderop in Jindabyne te zitten, niet zo ver meer dus. We krijgen een mooi plaatsje met uitzicht op het meer. We blijven hier twee dagen, én om de was te doen én even rust. Het is tenslotte vakantie.

Dinsdag 21 maart ⛅️
Rustdag in Jindabyne, mag ook wel na zo’ zware klimtocht als gisteren. We doen niet veel, beetje later opstaan dan normaal, gaan dit skidorp eens beter bekijken en dat is het eigenlijk wel. Het weer vraagt ook niet om meer activiteit, daarvoor is het te wisselvallig.

Woensdag 22 maart ⛅️
Vanmorgen uit Jindabyne vertrokken, net als de 2 andere Apollo Campers met Nederlanders. Twee richting het zuiden met tips van ons en wij richting het noord oosten met de tip om toch even Canberra aan te doen, je bent er zo door. We gaan het zien, eerst vandaag maar weer eens een stukje richting Sydney.
Van hier eerst een stukje via Berridale naar de Snowy Mountains Highway (B72) en dan verder naar het noorden, een werkelijk schitterende weg, met mooie uitzichten.
We willen nog even naar Lake Eucumbene rijden, maar de weg gaat over in gruizel en het is nog een stukkie, dus terug. Verderop bij Adaminaby gaan we de bergen weer in, ook het Kosciuszko NP, maar nu een andere ingang en andere vegetatie dan eergisteren. Best wel een mooie route, maar veel van hetzelfde. Bij Yarrangobilly gaan we links even van de weg af. Hier schijnen onder in het dal thermale bronnen te zien, maar de ‘onze way’ er heen gaat na nog geen kilometer over in gruizel en slingert alle kanten op. We krijgen beide zoiets van, waar zijn we aan begonnen. Eenmaal beneden is er een visitorcenter met een winkeltje en verder eigenlijk niets. We kopen hier nog een paar dingetjes voor het thuisfront en gaan weer op weg naar boven. Schijnbaar de verkeerde weg ingeslagen want na tien minuten klimmen komen we op een splitsing waarvan ik zeg, die ken ik al. Dat kan niet zegt Gerdie. Maar ja ‘one way’ dus doorrijden en ja hoor na tien minuten staan we weer voor de kiosk. Even gevraagd hoe hier weg te komen en als we de deur uitstappen komt de regen inmiddels met bakken uit de lucht. Gauw maken dat we hier wegkomen, want halverwege vast komen te zitten door de modder, zitten we niet op te wachten. Een hagelijk half uur later zijn we boven en krijgen we de grote weg weer in beeld. Gelukkig ging dat goed.
Verder langs Yarrangobilly naar Talbongo, daar zijn we ook weer onder aan de bergen en rijd je even later langs het meer. Ligt er mooi bij met heel veel kangoeroes die er rond lopen én vissers die hun caravan bijna tot in het water hebben gereden. Of is het niveau van het meer zo snel gestegen? Je weet het niet jé.
Verder naar Tumut, inmiddels is het droog en gaan we eerst naar de Turist info voor informatie over een weg die we moeten willen rijden. De aardige dame van de Turist adviseert ons echter niet die gekozen weg te volgen. Dat is na dit weer vragen om problemen. We wilden eigenlijk van hier over een grijze weg naar Tumorrame, dan Wee Jasper naar Yass. Gaat ‘m dus niet worden, te riskant.
Zij stelt ons voor om na Tumut via Gindagi, Cootamunora, Murrumburrah, Harden, Boorowa en dan Yass richting Canberra te rijden. Dat is morgen, Nu eerst naar het camperpark.
We lopen hier het stadje even in voor een paar kleine boodschappen, hoeven we dat morgen niet te doen. Wel constateren we dat ook hier erg veel winkels definitief gesloten zijn. Ziet er een beetje armzalig uit.

Donderdag 23 maart
Vandaag verder richting Canberra of zelfs de stad in en de route werd een variant op het voorstel van de ‘turist’ dame. Niet helemaal omhoog naar Wallendbeen, maar Gundagai de M31 op tot Yass en daar in een rechte lijn naar beneden zo Canberra in en door tot aan het water van Lake Burkey Griffin.
Geen spannende dingen onderweg, toen was het weer nog prima, zon en af en toe bewolking en in Canberra aangekomen begon het al te motregenen. Jammer.
Toch nog een wandeling kunnen maken van een kleine. 5 kilometer, brug over richting de wijk waar alle ambassade’s zitten en op dat moment was er een demonstratie gaande bij de Chinese ambassade. Kon niet lezen waarom het ging, alleen maar Chinese tekens op de spandoeken.

Daarna weer naar de andere kant van het water, kijken of daar meer te doen was, maar ook dat viel tegen, zodat wij het na 2,5 uur wel gezien hadden in Canberra. Om eerlijk te zijn; niet veel te doen en te zien.
Onze reis ging verder via de A23 via Sutton naar Collector en Goulburn. Bij Marulan verlaten we de M31 en nemen rechts de weg over Tallong, Wingello richting Exeter en tot slot Moss Vale. Daar vinden we het genoeg voor vandaag. Op dit laatste stuk trouwens meer Engelse plaatsnamen en het doet er ook heel erg Engels aan, mooi stuk route. De invloeden komen waarschijnlijk van de eerste Engels die zich hier een dikke honderd jaar geleden als eerste vestigden.
We zitten nu op het camperpark in Moss Vale en de dame van de receptie kon ons vertellen dat het val de laatste 23 dagen, 20 dagen heeft geregend. Niet de hele dag maar wel veel en dat is te zien, zelden zo’n groene omgeving gezien de laatste, ahum, 3 weken. Toen reden we hier langs de kust en regende het ook, diezelfde kust die we morgen voor de laatste dagen nog eens willen bezoeken en we hadden gehoopt op mooi weer. Maar ja, we gaan het zien.

Vrijdag 24 maart ☀️
Verder vanmorgen over het laatste stukje ‘Engels’ Australië Moss Vale in de richting van de Tasmanië Zee. Ten minste, dat namen we gisteren maar aan. Dat plaatsje Moss Vale en omgeving is een echte aanrader trouwens voor wie ooit eens deze kant opgaat. Wat is het hier mooi zeg, niet alleen omdat alles er door de vele regenbuien fris groen uitziet, nee gewoon een prachtige omgeving.
En dat ging dus nog even verder via Yarrunga, naar Fitroy Falls, een meer waar je niet bij het weer kunt komen, uitleg op de borden ontbreekt. Een zeilclub uit de buurt mag er wel op. Maar de gratis faciliteiten bij dergelijke parkeerplaatsen is hier ook weer geweldig. Warm water, diverse grillplaten met gratis electra, fatsoenlijke toiletten van man, vrouw en/of rolstoelgebruiker en voldoende overdekte zitruimte. TOP!
Verderop bij Barrengarry (we zitten op de B73) geweldige uitzichten over de omgeving, de weg gaat hier op en neer de heuvel in en uit, onze Noorwegen ervaring komt hier goed van pas met al die haarspeldbochten. Mooi om te doen, maar wel blijven opletten. In Kangeroo Valley hijgen we even uit en kruipen achter de koffie met iets lekkers. Mooi dorp met veel bewaarde historie uit de tijd dat niet veel Engelsen zaten schat ik zo.
Bij Berry laten we de heuvels achter ons en realiseren we ons dat we in het achterland op een flinke hoogte zaten gezien het aantal afdalingen op het einde. Berry is trouwens ook een leuk plaatsje om even doorheen te kuieren. Er zijn hier evenveel ‘snuisterij’ winkels als tentje waar je koffie kunt krijgen. Keuze te over dus.

We pakken na Berry de Beach Road richting Sydney weer op, we waren hier drie weken geleden ook, maar toch ziet het er anders uit. Geroa bijvoorbeeld waren we geweest, maar ik herken het niet, net als bij Kiama, duurt net lang voordat ik een “o, ja” moment krijg. Het regende toen flink, laat dat het excuus zijn. Nu waait het ook nog een keihard aan de kust en dat geeft bij Kendalls Beach mooie plaatjes van op de kust rollende golven.
We komen tot Shellharbour, zijn we ook al geweest en nemen daar voor 1 nacht een plek op camperpark Beachside Turist Park. En wat doen we dan als we water zien, juist schelpen zoeken.
Dit plaatsje waren we ook al eerder, alleen nu komen we via een andere weg binnen en herken ik het pas als we over het strand lopen en bij het om de hoek gaan camping en dorp van de andere kant zien. “O jaaaa”.

Achter ons staat weer eens een, wat wij deze vakantie, Tokkie gezin zijn gaan noemen. Moeder met harde en rook doordrongen stem, vader met fles bier in de hand over de camping en schreeuwende (klein)kinderen.
We mogen het niet hardop zeggen, maar deze reis hebben we diverse keren samen de conclusie kunnen trekken, dat je in sommige mensen die we hier tegen kwamen, de eerste bewoners van dit land terugziet. En dan hebben we het niet over de Aboriginals.
Ik neem dan maar aan morgenvroeg ook de geur van gebakken worst en spek?

Morgen schuiven we nog iets verder op richting Sydney naar een park aan de Princes Highway blijven daar tot maandagmorgen. In het weekend kunnen we dan de camper opruimen en binnen en buiten schoonmaken.

Zaterdag 25 maart ⛅️
En jawel, wat een lucht zo vroeg op de morgen en schreeuwen (commanderen) naar meneer en de (klein)kinderen. Snel vertrekken dus maar …

We waren hier dus eerder maar ook vanmorgen bij het vertrek geen punten van herkenning. Ook niet als we Shellharbour uitrijden en bij Windang via de B65 de landtong oprijden. Al verder rijdende niets van herkenning en ook geen idee of we wel op de (mooie) toeristenweg zitten, we rijden namelijk langs een enorm industrie gebied en dat is nou nou niet wat we willen. We hebben het idee dat, nu we terug richting Sydney rijden, we niet op die weg zitten. We gooien het helemaal om, slaan rechtsaf en komen bij het strand uit. We moeten nu de zee rechts en het spoor links houden, dan gaat het goed. Maar eerst gaan we hier, Belambi, van zon, strand en surfers genieten en daarna zetten we een bak koffie, klappen onze Apollo stoelen uit en gaan als een stel bermtoeristen naar de surfers zitten kijken. Nu kan het nog, na morgen is het klaar.
Het gaat nog een klein stukje verder naar het voorlaatste caravanpark Bulli Beach Tourist Park, juist,stonden we drie weken geleden ook en toen kwamen we hier in de regen aan. Nu is het even anders, het bleef nog een uurtje droog en toen begon het te regenen. In het Beach tentje iets verderop drinken we koffie en wachten tot het droog is en lopen dan in een draf naar de camper. Rare afsluiting van een verder, qua weer, stabiele tocht.
Terwijl we daar koffie zitten te drinken kijken we nog eens goed naar rechts, daar waar we vandaan komen en komen tot de conclusie dat we daar in de verte straks gelopen hebben en toen hier op uit keken. Leek verder weg dan het is.

Zondag 26 maart ☀️
We zijn hier maar gebleven op dit park. De zo’n scheen volop en we bedachten dat we het laatste stukje evengoed vanaf hier naar Sydney kunnen rijden.
Dus vandaag een dag hier om de boel op te ruimen, boodschappen te doen, verderop op bij een wasstraat de camper aan de buitenkant schoon gemaakt en vanmiddag HUP het strand op en nog één keer vechten met de golven.

Morgenvroeg vroeg eruit en op naar Sydney. Camper inleveren en dan met de taxi naar het station en vandaar met de trein verder. Het zit er bijna op en gelukkig met vandaag uitzonderlijk mooi weer.

Maandag 27 maart ☀️
Vanmorgen wakker geworden met geweldig weer. Zonnetje en geen wolk te bekennen. Dus maar snel opstaan, het is ook warm in de camper, scheren douchen en in het zonnetje ontbijten.
Eerder deze vakantie hadden we al een route bedacht om terug te komen bij het bedrijf waar we de camper moeten inleveren, helemaal nu dat niet de route is zoals we de stad uitreden. Maar het ging allemaal vlot en rond kwart over elf reden we het terrein op en een half uur later zaten we in de taxi terug naar de ‘normale’ wereld.
Eenmaal terug in Ultimo bij Mats, even bijkletsen, foto’s bekijken en daarna gelijk op pad.
Met de trein naar Newton, één van de voorsteden van Sydney, die er nog echt oud uitziet. Mats weet niet een ijstent, die erg lekker ijs heeft en veel smaken hebben. Klopt was erg lekker.
Met de bus terug en onderweg nog even boodschappen gedaan en thuis nog een beetje luieren.
We gaan vanavond uit eten in een tapas tentje van een oud collega van Mats. De man is blij hem weer eens te zien, heeft deze tent helemaal zelf ingericht en het ziet er ook gezellig uit, eten was ook goed, kortom een perfecte avond. Eenmaal thuis is Regina ook thuis van haar werk en kletsen we nog wat. Zal wel vroeg worden denk ik.
Morgen naar Bondi Beach …

Op de vraag wat is nu precies jullie route, “heb je daar een kaartje van” hieronder twee kaartjes die goed weergeven hoe we rijden.

Dinsdag 28 maart
Beetje uitslapen en dan per voet richting het station en daarna met de bus naar Glebe één van de vele leuke plaatsjes aan de kust en eigenlijk hoort het allemaal bij Sydney. We doen eerst even een rondje koffie bij Goldstein Reserve voor we op pad gaan. Tijdens de koffie loopt er heel nonschalant een Ibis naar binnen, rondje om de kassa en weer naar buiten.
Vanaf hier starten wij een wandeling (terug) naar Bondi Beach, de bondi to coogee walk (http://www.bonditocoogeewalk.com.au/), loopt strak langs de kust en daar waar het niet gaat heeft men trappen gemaakt. Het is een lekkere wandeling, wan je doet alle strand langs dit stuk aan en je ziet her en der zeezwembaden.
Er loopt ook een deel langs een enorm kerkhof (met uitzicht op zee), maar door de stormen in het najaar van 2016, is dit deel niet veilig zijn hele stukken kust ingezakt en dus moet je nu over het kerkhof. Is weer eens wat anders en maak de wandeling er niet minder mooi om.
We doen het lekker rustig aan en krijgen onderweg uitleg van Mats wat er allemaal te doen is. Zo is er op een bepaald moment in de route de mogelijkheid om deel te nemen aan een soort van wandeling over de zeebodem, waarbij je uitleg krijgt over de bijzondere dieren en de vegetatie op de zeebodem. Aan het einde van de route en op Bondi Beach stillen we bij Boni Park onze hoger met een schaal friet en een glas bier. Daarna weer met de light rail richting centrum om Regina op te pikken, uiteraard gaan we namelijk weer uit eten, dit keer Maleisisch in Chinatown.

Op de terugweg naar huis besluiten we lopend te gaan, het is een mooie avond en dan is het altijd waanzinnig gezellig in het centrum. Deze keer is er in de haven (Pyrmont) een Vuur act meneer neergestreken, gaan we even naar kijken en genieten.
Was weer een mooie dag. Morgen naar Manly Beach met de boot.

Woensdag 29 maart ☀️☀️☀️
Naar Manly vandaag, met de veerboot vanaf Circular Quay, dus eerst met openbaar vervoer de stad door naar dit punt waarvandaan alle rondvaartboten en gewone bootdiensten vertrekken. Ook cruise schepen trouwens, er ligt er net één en die gaan meestal richting de exotische eilanden zegt Mats. Die liggen dan strak afgemeerd voor Quay het restaurant waar hij eerder werkte.
Eenmaal aan boord zoeken we in plekje in de zon en wind en genieten van de tocht, die gaat namelijk deels door de haven en langs het Opera House, daar zitten we vanavond.

Manly is eigenlijk één groot strand circus. Je gaat van de boot af, loopt de promenade dwars door de stad af en je bent bij het strand. Daar liggen de mensen voornamelijk te zonnen en niet om te zwemmen én het zijn allemaal ‘working backpackers’ kan Mats ons vertellen. Het zijn inderdaad voornamelijk jongeren die hier ‘liggen’.

Als we uitgekeken zijn nemen we de boot terug en gaan gelijk naar huis om ons fris te maken voor vanavond en ja wat doe je dan aan, wat heb je als je vier weken uit een koffer leeft nog over om neefjes voor de dag te komen.
Het kan Mats zijn goedkeuring allemaal hebben, hij heeft er van alles voorbij zien komen. Maar ja als meneer zelf een mooi jasje aandoet …….. komt uiteindelijk allemaal goed.
Was weer heel bijzonder om bij een bedrijf waar je zoon werkt te eten, een hele bijzondere ervaring, omdat de locatie mooi is, de mensen die er werken erg professioneel zijn en daarnaast erg aardig en het eten is er heerlijk, mooi opgemaakt, smaakt verrukkelijk, helemaal top! Wijntje er bij en de avond kan niet meer stuk.

Donderdag 30 maart ☔️
Regen en niet zo’n klein beetje ook. Toen we wakker werden regende het al, maar nog niet zo hard. Is niet leuk, maar we hadden toch in de planning om naar de Fish Market en naar Paddy’s Markets te gaan.
Dat laatste zijn overdekte hallen met van alles en nog wat, net als die we in Melbourne bezochten. Mats laat ons de bijzondere dingen zien en dat moet je dan ook proeven natuurlijk. Niet te veel, want vanavond gaan we met de familie van Regina, moeder en zussen uit eten bij wederom een andere Thai in de stad.
De Fish Market was ook bijzonder, weleens eentje thuis, Lauwersoog, bezocht, maar deze is heel anders. Niet alleen vis kopen, maar er was ook een winkel met keukengerei vooral gericht op vis, een wijnhandel en ga zo maar door. Maar vooral de uitgestalde vele vissoorten is een mooi gezicht.
Op Paddy’s Market lopen we een beetje rond, als je één straatje hebt gehad ken je ze allemaal, maar toch leuk. Gerdie klopt nog een bos bloemen om het thuis bij Mats en Regina nog een beetje op te fleuren.
Als we ’s avonds naar de stad moeten, regent het knetter hard. Wat nu? We proberen zoveel als mogelijk met het openbaar vervoer de stad in te komen en voor de rest lopen we als makke schapen achter Mats aan, die hier inmiddels wel heel veel kleine straatjes weet om af te steken. Veel daarvan ook nog eens overdekt.

Wij zijn er als eersten en wachten even met bestellen. Wat ze hier wel standaard doen, is een fles water neerzetten op kosten van de zaak. Dat is dan ook nog eens “echt” water en niet van dat gechloreerde spul. Even later komt Regina met haar moeder aanlopen en weer later haar twee zussen. Voor Gerdie is dit haar tweede kennismaking met de familie, voor mij de eerste. Leuke meiden die zussen en ik kon met met mijn beperkte Engels goed redden. Haar moeder heeft Indonesische roots en daar gaat ze binnenkort met een vriendin naar toe.
Gedurende de dag hadden we al even de koffers weer een beetje gerangschikt, maar daar waren we ook zo klaar mee, ruimte over zelfs.

Vrijdag 31 maart
Vanmorgen gelijk met Mats opgestaan.
We gaan weer naar huis. Afscheid nemen, traantje wegpinken en weg is Mats als eerste naar zijn werk. Vrijdag altijd een lange drukke dag. Had voor ons om 08.00 uur nog een taxi geregeld. Afscheid nemen van Regina, zij wacht tot de taxi komt en gaat dan ook. We hadden een drol van een chauffeur die ons ongevraagd zijn uitleg over de ‘global warming’ geeft, een kreng van een huisbazin heeft, geen geld heeft om dingen zoals vakantie te doen en last heeft van zijn poot als het wat kouder begint te worden. Vandaag is zo’n dag volgens hem. Het zal allemaal wel, rijden met die bak naar het International Airport.
Mooi op tijd zijn we er en van hem verlost. Kunnen ondanks dat we vroeg zijn gelijk inchecken waardoor we de koffers kwijt zijn en alleen de handbagage nog hebben. Krijgen gelijke mededeling dat gezien de korte tijd tussen de eerste vlucht door Guangzhou en de aansluiting naar Beijing, we die aansluiting niet gaan halen en dus boeken ze ons om naar een vlucht die vanavond om 24.00 uur vertrekt vanuit Guangzhou rechtstreeks naar Amsterdam. Is dat even mooi! In Guangzhou wacht men ons op om voor de ticket voor het tweede deel te zorgen.
Eerste stukje gaat lekker vlot en eenmaal in Guangzhou vraagt men ons bij het uitstappen al even te blijven zitten, dan loopt de dame van de maatschappij met ons mee naar de Internationale balie om het ticket te regelen.
Daar maken ze echter een voorbehoud omdat ze in Sydney iets fout gedaan zouden hebben, wat kan men ons niet uitleggen, maar we moeten vanavond om half elf terugkomen om te kijken of het gaat lukken. “of het gaat lukken vragen wij ons af, u zorgt maar dat het lukt”.
Dus zitten we nu op het vliegveld van Guangzhou (inmiddels 22.00 uur) in spanning te wachten op wat komen gaat. Zal toch niet hé, dat we hier moeten overnachten?
En wat denk je? We konden gewoon mee natuurlijk. Wel vreemd ook, de dame aan de balie had immers de tickets inclusief stoelnummers al klaarliggen na onze eerste melding aan de balie en hoezo misschien is er geen plek. We vliegen én de tijd tegemoet gaat allemaal snel nu.

Zaterdag 1 april
Tijdens het ‘beentje strekken’ in het vliegtuig zagen we achteraf hier en daar nog meer open plekken en dus vlogen we rond de klok van 24.00 uur richting Amsterdam en iets voor zessen op zaterdag zaterdagmorgen stonden we weer op Nederlandse bodem.
Koffers lagen voor het grijpen op de band, snel kaartjes voor de trein kopen, toch nog snel snel naar de trein, over vier minuten gaat ie en voor je het weet zit je in Deventer bij Eddy in de auto en een half uurtje later bij Sandra aan de koffie.

De reis zit er op, het gewone leven gaat weer beginnen, maandag allebei gewoon weer aan de slag. Het is goed, het was mooi en zeker voor herhaling vatbaar.

Nog een paar cijfers:
Gevlogen 34.468 kilometer
Gereden +/- 7.200 kilometer
Gelopen +/- 106,00 kilometer